มีดกรีดยางที่เกษตรกรชาวสวนยางพารามากกว่า 20 ประเทศที่ปลูกยางพารา รวมทั้งประเทศไทยด้วยนิยมใช้ในการเก็บเกียวผลผลิตน้ำยางจากต้นยางพารา หรือ “กรีดยาง” มาเป็นเวลามากกว่า 100 ปีแล้ว เรียกกันว่า “มีดเจ๊ะบง” หรือ Jebong โดยการกรีดยางด้วยมีดเจ๊ะบงจะเป็นการใช้แรงจากส่วนของข้อมือเพื่อกระตุกให้คมมีดเฉือนเปลือกยางด้วยความเร็วเพื่อให้เปิดท่อน้ำยางไปตามรอยกรีด มีดเจ๊ะบงเป็นมีดกรีดยางที่ใช้สำหรับกรีดลง ไม่สามารถกรีดขึ้นด้านบนได้ มีดที่กรีดขึ้นด้านบนได้เรียกว่า “มีดเก๊าท์”
ในปัจจุบันนี้ แม้จะได้ยินข่าวเกี่ยวกับมีดกรีดยางแบบอื่น ๆ บ้าง เช่น มีดกรีดยางแบบมอเตอร์ไฟฟ้า ซึ่งคิดค้นและผลิตโดยคนไทย ก็ยังอยู่ในระยะทดลอง และยังไม่พบรายละเอียดถึงเทคนิคการทำงานของมีดดังกล่าวในด้านต่าง ๆ ในทรรศนะของผู้เขียนเองเชื่อว่า มากกว่า 100 ปีที่ผ่านมา แม้เทคโนโลยีอื่น ๆ จะเปลี่ยนแปลงพัฒนาไปมากมาย แต่สำหรับมีดกรีดยางแล้ว คงอีกนานพอสมควรที่จะมีมีดกรีดยางชนิดอื่นเข้ามาทดแทนมีดกรีดยางที่เรียกว่า “มีดเจ๊ะบง” ได้
ในลำดับต่อไป เราจะได้ทำความเข้าใจว่าผลของการกรีดยางที่ถูกต้องมีผลดีต่อสวนยางพาราของเราอย่างไร การจะกรีดยางให้ถูกต้องได้ตามความต้องการต้องมาจากการลับมีดที่ถูกต้อง ก่อนการลับมีด เราต้องมาทำความรู้จักกับส่วนต่าง ๆ ของมีดกรีดยางกันก่อน (ในที่นี้จะขอแนะนำเฉพาะมีดเจ๊ะบง ซึ่งเป็นมีดที่ใช้กรีดยางหน้าต่ำ(หรือหน้าธรรมดานั่นเอง)หรือหน้าสูงก็ได้เช่นกัน แต่กรีดในลักษณะกรีดลง) เพราะเวลาเราพูดถึงส่วนใด ๆ ของมีด ก็จะได้เข้าใจตรงกัน
ข้อมูลจาก www.live-rubber.co.th
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น