มีดกรีดยางที่เกษตรกรชาวสวนยางพารามากกว่า 20 ประเทศที่ปลูกยางพารา รวมทั้งประเทศไทยด้วยนิยมใช้ในการเก็บเกียวผลผลิตน้ำยางจากต้นยางพารา หรือ “กรีดยาง” มาเป็นเวลามากกว่า 100 ปีแล้ว เรียกกันว่า “มีดเจ๊ะบง” หรือ Jebong โดยการกรีดยางด้วยมีดเจ๊ะบงจะเป็นการใช้แรงจากส่วนของข้อมือเพื่อกระตุกให้คมมีดเฉือนเปลือกยางด้วยความเร็วเพื่อให้เปิดท่อน้ำยางไปตามรอยกรีด มีดเจ๊ะบงเป็นมีดกรีดยางที่ใช้สำหรับกรีดลง ไม่สามารถกรีดขึ้นด้านบนได้ มีดที่กรีดขึ้นด้านบนได้เรียกว่า “มีดเก๊าท์”
ในปัจจุบันนี้ แม้จะได้ยินข่าวเกี่ยวกับมีดกรีดยางแบบอื่น ๆ บ้าง เช่น มีดกรีดยางแบบมอเตอร์ไฟฟ้า ซึ่งคิดค้นและผลิตโดยคนไทย ก็ยังอยู่ในระยะทดลอง และยังไม่พบรายละเอียดถึงเทคนิคการทำงานของมีดดังกล่าวในด้านต่าง ๆ ในทรรศนะของผู้เขียนเองเชื่อว่า มากกว่า 100 ปีที่ผ่านมา แม้เทคโนโลยีอื่น ๆ จะเปลี่ยนแปลงพัฒนาไปมากมาย แต่สำหรับมีดกรีดยางแล้ว คงอีกนานพอสมควรที่จะมีมีดกรีดยางชนิดอื่นเข้ามาทดแทนมีดกรีดยางที่เรียกว่า “มีดเจ๊ะบง” ได้
ในลำดับต่อไป เราจะได้ทำความเข้าใจว่าผลของการกรีดยางที่ถูกต้องมีผลดีต่อสวนยางพาราของเราอย่างไร การจะกรีดยางให้ถูกต้องได้ตามความต้องการต้องมาจากการลับมีดที่ถูกต้อง ก่อนการลับมีด เราต้องมาทำความรู้จักกับส่วนต่าง ๆ ของมีดกรีดยางกันก่อน (ในที่นี้จะขอแนะนำเฉพาะมีดเจ๊ะบง ซึ่งเป็นมีดที่ใช้กรีดยางหน้าต่ำ(หรือหน้าธรรมดานั่นเอง)หรือหน้าสูงก็ได้เช่นกัน แต่กรีดในลักษณะกรีดลง) เพราะเวลาเราพูดถึงส่วนใด ๆ ของมีด ก็จะได้เข้าใจตรงกัน
ข้อมูลจาก www.live-rubber.co.th
RRIT408 ผลผลิตสูง ทนแล้งได้ดีเหมาะปลูกที่อีสาน
ยางพันธุ์ใหม่ "RRIT 408" ผลงานวิจัยล่าสุดของสถาบันวิจัยยาง กรมวิชาการเกษตร ซึ่งเป็นหน่วยงานที่ทำงานวิจัยยางให้กับ สกย. จุดเด่นของยางพันธุ์ใหม่นี้ ปลูกง่าย โตไว ให้ปริมาณน้ำยางสูง เฉลี่ย 352 กิโลกรัมต่อไร่ต่อปี มากกว่า RRIM 600 ถึงร้อยละ 62 ค่อนข้างต้านทานต่อใบร่วงไฟทอฟธอรา,ใบจุดก้างปลา ต้านทานปานกลางต่อราแป้ง,ใบจุดคอลเลโทตริกัม, โรคเส้นดำ และราสีชมพู ที่สำคัญ ทนความแห้งแล้งได้ดี ต้านทานลม ปานกลาง เหมาะสำหรับปลูกในพื้นที่ภาคอีสาน
ยางพันธุ์นี้ สถาบันวิจัยยางใช้เวลากว่า 25 ปีในการทดสอบสายพันธุ์ที่ผ่านแปลงทดลองตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงการเปิดกรีดและขณะนี้ได้เปิดกรีดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ณ แปลงทดลองของศูนย์วิจัยยางฉะเชิงเทรา ซึ่งผลผลิตน้ำยางดีมาก และเตรียมขยายผลไปยังพื้นที่ปลูกในภาคอีสานต่อไป เนื่องจากยางพาราสายพันธุ์นี้ปลูกง่าย โตไว ให้ผลผลิตน้ำยางสูง ที่สำคัญสามารถทนความแห้งแล้งได้ดีกว่าพันธุ์อื่น
การเลือกพันธุ์ยางปลูกในแต่ละพื้นที่จะมีความแตกต่างกัน เพราะยางแต่ละพันธุ์มีความเหมาะสมต่างกัน ในพื้นที่ปลูกที่ต่างกัน ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ปลูกยางเดิมในภาคใต้และภาคตะวันออก หรือพื้นที่ปลูกยางใหม่ในภาคอีสาน เหนือและกลาง ซึ่งเจ้าของสวนยางจะต้องคำนึงถึงผลตอบแทนที่จะได้รับ ไม่ว่าจะเป็นน้ำยางหรือเนื้อไม้ หรือทั้งน้ำยางและเนื้อไม้เพื่อจะได้เลือกพันธุ์ยางได้ถูกต้องและได้ผลตอบแทนตามที่หวัง
"บางครั้งระดับน้ำในดินมีผลต่อการทำงานของรากยางด้วย อย่างพันธุ์ RRIT 251 และอาร์อาร์ไอเอ็ม (RRIM) 600 ไม่เหมาะที่จะปลูกในแปลงที่มีระดับน้ำใต้ดินตื้น แต่บางพันธุ์สามารถปลูกได้ดีเช่น บีพีเอ็ม (BPM) 24 หรืออย่างโรคใบร่วงที่เกิดจากเชื้อไฟทอปโทรา ยางพันธุ์อาร์อาร์ไอเอ็ม (RRIM) 600 มักจะมีปัญหา แต่พันธุ์พีบี (PB) 255 กลับมีความต้านทานได้ดีกว่า แม้ผลผลิตน้ำยางจะน้อยกว่าอาร์อาร์ไอเอ็ม (RRIM) 600 ก็ตาม"
จากอดีตจนปัจจุบันมียางหลายพันธุ์ที่ได้รับการรับรองจากสถาบันวิจัยยางส่งเสริมให้เกษตรกรปลูก โดยแต่ละสายพันธุ์จะมีจุดเด่นจุดด้อยที่แตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับเป้าหมายของผู้ปลูกหรือเจ้าของสวนยางว่าจะเน้นพันธุ์ที่ให้ผลผลิตน้ำยางเป็นหลัก หรือพันธุ์ที่ให้ผลผลิตเนื้อไม้เป็นหลัก หรือพันธุ์ที่ให้ทั้งน้ำยางและเนื้อไม้ ซึ่งแต่ละสายพันธุ์ก็จะเหมาะกับพื้นที่ปลูกที่แตกต่างกันไปด้วย
ข้อมูลจาก www.km.rubber.co.th
